Legpuzzel

Het leven zie ik als 1 grote legpuzzel die uit vele stukjes bestaat. Soms vindt je een stukje meteen en past het goed echter soms kun je ook uren, dagen, weken lang zoeken naar een stukje en past het niet op de plek die je daarvoor bedacht had. En ik zelf heb weleens dagen gezocht naar het laatste stukje; nergens te vinden en pas aan het eind van de vakantie kwam het uiteindelijk boven water en gelukkig paste het! Soms zaten er ook stukken in de puzzel die ik minder mooi vond echter als de puzzel klaar was dan zag ik 1 mooi geheel en viel dat ene gedeelte in het niet. 

In het leven gaat het ook zo; er kunnen zaken je overkomen waarbij je niet begrijpt waarom dat zo is. Het stukje past niet in de puzzel. Het lijkt of is allemaal minder mooi. Echter wordt je er wel mee geconfronteerd en zet het je aan het denken. Waarom is het nu zoals het is? Wat moet ik hiermee? Moet ik er wel iets mee nu? Of kan ik het stukje wegleggen en later weer oppakken?

Luans leventje is 1 ook grote puzzel. Een puzzel die vooral uit veel vragen bestaat en puzzelen bestaat. Waar hoort welk stukje? Kunnen we de puzzel pas compleet maken als we antwoord hebben op alle vragen of moeten we gewoon maar starten met puzzelen? En volgt de rest later?!

Hoe is zijn start geweest? Is hij erfelijk belast? Wat heeft hij de eerste ruim 4 jaar geleerd in het kindertehuis? Wat heeft hij aan taal aangeboden gekregen? Was hij alleen toen hij geopereerd werd in het ziekenhuis aan zijn klompvoetjes? Heeft hij liefde gehad? Was er iemand die hem troostte toen hij verdrietig was? Heeft iemand hem geknuffeld? Vragen die regelmatig door mijn hoofd heen gaan en het puzzelen heel lastig maken.

Het telefoontje dat wij kregen met de mededeling dat er een prachtige zoon op ons wachtte in China was een onbeschrijfelijk moment. De eerste foto, zijn eerste blik, zijn handjes, zo mooi! Het was de start van zijn puzzel. Stukje bij stukje puzzelde we verder en steeds duidelijker werd een gedeelte van de puzzel. Echter blijven er ook vraagstukken......

Deze week waren we bij de kinderneuroloog voor de jaarlijkse check. De revalidatiearts was er deze x ook bij. De resultaten waren kort gezegd stabiel. Zijn kracht is hetzelfde gebleven en niet verslechterd. Het feit dat handelingen lastiger worden voor hem omdat hij groter wordt klopte wel en is ook logisch. We hebben afgesproken dat hij binnenkort nog een slaap ecg krijgt om andere zaken uit te sluiten. Fijn dat ze ons serieus nemen en ook alles serieus verder onderzoeken bij hem. 

Donderdag had Luan een passing bij de ergo voor een aangepaste stoel thuis. Als het goed is, komt de stoel binnenkort onze kant op. Naast zijn Armondersteuning de juiste stoel voor een goede houding. Het is fijn dat dit soort hulpmiddelen er zijn. Hij heeft ze hard nodig en zal ze ook straks hard nodig hebben om zichzelf enigszins te kunnen redden. 

Vrijdag kregen we de uitslag van de taaltesten die afgenomen waren bij hem. Ook hierin zien we dat het lastig blijft voor hem om bijvoorbeeld op een juiste wijze zinnen te vormen en een logisch verhaal te vertellen. Of het tijdelijke stilstand is of dat dit het gewoon is. De logopediste kan het niet vertellen. Er zijn te veel factoren die een rol kunnen spelen; zijn voorgeschiedenis, zijn vermoeidheid, zijn chronische loopoor, zijn motoriek, zijn manier van denken, etc. Etc. Te veel onzekere factoren om een echte diagnose te stellen. 

Kortom we blijven puzzelen met ons manneke op alle gebieden. Echter weet ik dat het belangrijkste onderdeel van deze puzzel de liefde en warmte is die wij hem als ouders en broer kunnen geven! En dat stukje leggen we keer op keer. En ding weet ik zeker; als de puzzel af is, is het een mooi prachtig geheel!

Ken je mij (Psalm 139 "Heer U kent mij, U doorgrondt mij")

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Ogen die door de zon heen kijken
Zoekend naar de plek waar ik woon
Ben jij beeldspraak voor iemand
die aardig is, of onmetelijk ver,
die niet staat en niet valt
en niet voelt als ik,
niet koud en hooghartig

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Hier is de plek waar ik woon
Een stoel op het water,
Een raam waarlangs het opklarend weer
Of het vallende duister voorbij vaart
Heb je geroepen? Hier ben ik

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Ik zou een woord willen spreken
Dat waar en van mij is
Dat draagt wie ik ben,
dat het houdt,
Ik zou een woord willen spreken
Dat rechtop staat als mens die mij aankijkt en zegt
Ik ben jouw zuiverste zelf,
Vrees niet, versta mij, ik ben, ik ben

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Ben jij de enige voor wiens ogen
Niet is verborgen van mijn naaktheid
Kan jij het hebben,
Als niemand anders,
Dat ik geen licht geef, niet warm ben,
Dat ik niet mooi ben, niet veel
Dat geen bron ontspringt
in mijn diepte
Dat ik alleen dit gezicht heb,
geen ander.

Ben ik door jou, zonder schaamte,
gezien, genomen,
door niemand minder?
Zou dat niet veel teveel waar zijn?
Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Maatje S

15 jaar
Kop groter dan mij
Grote handen
Brede schouders
Grote voeten
Alles groeit
En dan nu ook maatje S
Kleine kinderen worden groot

15 jaar geleden was ik nog druk bezig met bevallen. Na 48 uur kwam deze kanjer om 17.01 uur eindelijk te wereld via een keizersnede. Ja de start was pittig voor deze jongeman echter moet je nu eens kijken wat voor een kanjer het is.
15 Jaar! Waar blijft de tijd.......


Bijna 10 jaar lang duurde het voordat hij een broertje ging krijgen. En ik weet nog als de dag van gisteren dat hij de laatste dag, voordat we naar China vlogen, naast mij in slaap viel. Alles maar dan ook alles was klein aan hem; kleine handjes, voetjes, neus en op het moment dat wij Luan in onze armen en hart sloten was dat opeens weg en was hij de grote broer. En wat was hij trots daarop om grote broer te zijn. En nog steeds want o wee als ik het heb over zijn broer. “Eh mama je bedoelt broertje!”
De rol broer is op zijn lijf gesneden. Uiteraard zijn er de broederlijke ruzietjes echter de liefde staat voorop. Hij helpt daar waar het nodig is zijn kleine broer, heeft geduld, speelt samen een spelletje of partijtje voetbal en ze kunnen echt dikke pret hebben.

Wij zijn dan ook super trots op deze grote kanjer die nu al weer 15 jaar is! Wat een mooie leeftijd en wat een mooie dromen heeft hij voor de toekomst; vrachtwagenchauffeur. Al jaren lang roept hij dit en ik weet zeker dat deze droom gaat uitkomen.
Want 1 ding heb ik de afgelopen 15 jaar wel geleerd en ontdekt; dat wat in zijn hoofd zit, hij achterna gaat!

Lieve Timo
15 jaar
Grote jongen
Stoere vent
Harde werker
Doorzetter
Lieve broer
Geduldige en zorgzaam
Helpt graag een handje
Creatief
Vrachtwagenchauffeur
Visser
Maatje s
Prachtig kind
Wat ben ik super trots op jou!
Wat hou ik veel van jou!
En weet dat ik er altijd voor je ben!

De kop is eraf

6 weken vakantie en de eerste schoolweek zitten erop. Wat gaat de tijd toch weer snel

Na de mei vakantie begint altijd het aftellen voor Luan naar de zomervakantie. Iets waar hij heel erg naar uitziet echter als het zover is, brengt het ook de nodige spanningen met zich mee. Want waar ben ik dan, wie gaat er voor mij zorgen, wat ga ik doen, gaan we wel hetzelfde doen als vorig jaar, etc. Etc.  Kortom heel veel vragen en onduidelijkheden. Visualiseren helpt dan wel echter blijven er voor hem nog genoeg open eindjes en teleurstellingen waar hij lastig mee kan omgaan.

De eerste twee weken heeft hij gelogeerd bij opa en oma Slofstra. De eerste week was grote broer er nog bij en we zien dat hij daar veel steun uithaalt en het hem helpt om de dagen door te komen. Echter blijft wel staan dat het voor hem ook prettig is om de dag samen structuur te geven. Dus wanneer gaan we wat doen en ook vooral met wie of is het iets dat je alleen doet. Vooral het laatste is lastig voor hem. Hij doet niks liever dan de hele dag samen zijn. Echter allen spelen kan hij ook heel goed. Daarnaast weet hij altijd nog exact wat hij al die jaren daarvoor deed in de vakantie en zou dat het liefst ook dit jaar weer doen.

De tweede week ging broer lief met de boer op pad in de vrachtwagen en sliep hij in Stroe. De eerste nacht waren ze nog samen echter midden in de nacht was hij ontroostbaar en heeft Lo hem opgehaald. Eenmaal bij mij in bed had hij diep verdriet en het duurde het nog een tijdje voor hij naast mij in slaap viel. Vervolgens die week is hij overdag bij opa en oma geweest en in de nachten heeft hij lekker thuis geslapen. Dit heeft hem goed gedaan en is een goede keuze geweest. Uiteindelijk heeft hij genoten en kon het echte aftellen daarna beginnen na de grote vakantie in Frankrijk.

De laatste week waren opa en oma Leiderdorp onze redder in nood in deze vakantieperiode. De kinderen hebben een heerlijke dag gehad in het veiligheidsmuseum in Almere. 

Eindelijk brak de dag aan dat we gingen in pakken en in de nacht zouden vertrekken. Voor Luan een ware feestdag! Samen spullen verzamelen en inpakken. Wat hebben de beide mannen goed geholpen. ‘S avonds op tijd het bedje in en rond 23 uur heb ik hem wakker gemaakt. In de auto ging hij niet gelijk slapen en dat hebben we maar zo even geslapen echter na een half uurtje vroeg hij het zelf of hij nu wel of niet moest gaan slapen. Beide heren lagen al snel in dromenland. 

De reis is voorspoedig gelopen en we hebben een fantastische vakantie gehad. Eenmaal op de plek van bestemming wilde Luan wel weten of hij stenen ging zoeken, ging zwemmen in de rivier met zijn grote broer, zwemmen in het zwembad, vissen vangen, varen, forellen vangen, etc. Alle vertrouwde activiteiten die hij vorig jaar gedaan had, moesten terug komen. Na bevestiging en als het dan een x gedaan is, kon hij het enigszins los laten. Wat blijft is dat hij graag, het liefst de avond ervoor, weet wat de dag erna ons gaat brengen.

We hebben intens genoten en mooie herinneringen gemaakt die niemand ons meer afneemt. We hebben genoten van de jongens en van Timo die zo ontzettend lief en zorgzaam is voor zijn kleine broer. Wat een geduld heeft die jongen en wat een liefde! Heel bijzonder en mooi om te zien!

En dan is het opeens na drie weken voorbij en hebben we nieuwe dromen opgebouwd. We hebben besloten de tent te verkopen en op zoek te gaan naar een caravan. Eenmaal thuis hier dus volop mee aan de slag gegaan en nog geen week thuis en de tent verkocht en een caravan rijker!

De eerste schoolweek is op zich voorspoedig verlopen. Het vervoer heeft wat start problemen echter heb daar het volste vertrouwen in dat het goed komt. Wat we zien is dat het een gezellige boel is in de bus met een fijne chauffeur.

De schoolweek is wel zeer intensief geweest. Woensdag was hij helemaal op en moe van alle nieuwe indrukken, spanningen, nieuwe gezichten, andere ritmes, etc. Dit alles kwam vooral in de nachten tot uiting waarbij hij enge dromen had over dood, achtervolging, etc. Veilig in het bedje tussen papa en mama of alleen met mama heeft geholpen om weer in slaap te komen. 

Het doet me heel wat om hem zo angstig te zien en geborgenheid en veiligheid is het enige wat ik hem dan kan bieden. 

De week hebben we afgesloten met het meetrainen bij de g-voetbal in Noordwijkerhout. Hij heeft genoten en we hebben dan ook besloten om hem in te schrijven. We hebben dus een missie dit weekend; de nodige voetbalschoeisel aanschaffen. Heerlijk om te zien hoe hij genoten heeft en vanochtend vrolijk wakker werd en zei; “ik heb nog geen spierpijn mama. Het douchen heeft echt geholpen!”

Het weekend doen we het rustig aan om voor een ieder weer voldoende energie op te doen voor de komende week. Kortom de kop is eraf!

Vakantie

Het schooljaar is omgevlogen; waar blijft de tijd. We herinneren ons nog de dag van gisteren dat hij ging wennen op zijn nieuwe school en nu is het alweer zomervakantie.

Wat een prachtige maanden heeft hij gehad op zijn nieuwe school en wat was het toch ook weer een spannend proces voor ons manneke. Geen enkele spijt hebben we van deze gemaakte keuze door ons en soms vragen we ons af waarom hebben we dit niet eerder gedaan. Van een verdrietig manneke, moe, gefrustreerd van het vallen naar een vrolijke open manneke vol met energie. En wat een stappen heeft hij gemaakt op leergebied. Hij is lezen leuk gaan vinden, vraagt de oren van je hoofd, kan rekenen als de beste en vooral is hij blij en straalt hij dit ook uit.

Hij heeft zijn rust en zijn plekje gevonden en daar zijn we de juffen heel dankbaar voor. Het is je zoveel waard als ouders dat het goed gaat met je kind. Niks maakt je verdrietiger dan je kind niet gelukkig en verdrietig te zien.

De laatste schoolweek was een vermoeiende week voor Luan. Woensdag wennen met gelukkig de meeste kindjes uit zijn klas bij de nieuwe juffen in een ander lokaal. Met de vertrouwde juffen waren alle dagen, lessen en leuke dingen die week voor het laatst en deze spanningen moesten er ergens uit. En dit gebeurde woensdag- en donderdagavond. Woensdagavond stootte hij zijn hoofd en kwam er veel verdriet los. Echter donderdagavond was hij helemaal van slag en heeft hij ruim een uur snikkend, jammerend en hard huilend in mijn armen gelegen. 

Mijn armen en liefde waren het enige wat ik kon bieden echter de tranen bleven lopen. Tranen van verdriet, tranen van spanning, tranen van de komende weken dat hij weet dat hij de eerste 2 weken logeert bij oma 4 nachtjes elke x en de spanning van de vakantie met elkaar in Frankrijk. En tranen van……..Op zich herkennen we het heel goed bij onze kleine kanjer en kunnen we het goed plaatsen. Hij kan het alleen nog zo moeilijk verwoorden allemaal en uit het vooral door dit intense verdriet. En mijn moederhart huilt dan in stilte mee met droge tranen die biggelen over mijn wangen mee. Ja het raakt mij diep om hem zo intens verdrietig te zien waarbij het niet lukt om het onder woorden te brengen. Mijn troostende armen, het heen en weer wiegen, zijn hand in mijn hand en mijn zachte strelingen en stem die troostende woorden spreekt is het enige wat ik kan bieden. Is het genoeg? Ik weet het niet; ik hoop het wel. 

Verdriet

Verdriet

Pijn

Angst

Onwetendheid

Bang voor wat komen gaat

Troost

Twee armen

Heen en weer gewiegd

Zachte strelingen

Troostende woorden

O mijn lieve schat

Ik hoop zo diep van binnen

Dat het jou troost geeft

Dat het jou verdriet doet afnemen

Dat je voelt dat ik er ben

Verdriet

Jouw hand in mijn hand

Je mag schuilen bij mij

Ik ben er voor jou

En weet dat Hij er ook voor jou is

Papa en mama

Twee woorden die zo simpel lijken maar zoveel meer zijn dan alleen twee woorden. Luan heeft deze woorden pas op latere leeftijd leren zeggen. De eerste jaren van zijn leven heeft hij ze niet gekend en niet geweten wat het betekent en wat het inhoudt.

Zijn eerste woordje dat hij in China sprak was Timo omdat hij samen met zijn papa de paspoorten zat te bekijken toen ik alle papieren aan het invullen was. Papa benoemde de naam bij de foto en Timo zei hij toen na.Prachtig om hem dat horen uit te spreken en de reactie van Timo te zien. Hij heeft het er nog steeds over. Een heel dierbaar moment om Luan voor het eerst te horen praten. 

De woordjes die hij daarna leerde waren eten, tunnel en later papa en mama. En voor alle woordjes ging het "o, o" vooraf. Gewoonweg omdat als we bij een tunnel kwamen ik een x gezegd had "o, o tunnel" en dit heeft hij overgenomen. Zo werd het dus "o, o Timo" "o, o mama" en "o, o papa". Geweldig en ik hoor het hem nog zeggen. Soms als hij "papa" in de nacht roept dan hoor ik nog het geluid van toen. En elke keer als hij dat zei verscheen er bij ons een brede glimlacht om onze monden en als hij die zag, ging hij vrolijk verder met zijn “o, o””. En de gids maar roepen; “nee, geen Timo maar 哥哥 gēge (grote broer)!”

Voor Luan waren mama en papa in mijn beleving echter woorden die hij in het begin aan het leren was en had het nog niet de betekenis die wij er toen aan gaven. Ik weet wel dat ik het heerlijk vond om hem die woorden te horen zeggen toen we waren in China. Later ging hij ze bewuster gebruiken als hij iets van mij of van zijn vader wilde. Prachtige en ontroerende momenten waren dat. De namen kregen een intense betekenis. Ik werd dan helemaal warm van binnen en volgens mij straalde ik dan van oor tot oor. Zijn manier van uitspreken veranderde daarmee ook. 

Een proces waarbij ik van te voren nooit had stil gestaan. En op niet de intentie die deze woorden kunnen hebben. 

Op bepaalde momenten krijg ik nog kippenvel als Luan papa of mama roept. De manier waarop is heel intens dan en dat raakt me diep van binnen. Keer op keer besef ik dan wat een geschenk het is dat wij zijn ouders en grote broer mogen zijn. En da het heerlijk is dat wij hem een thuis hebben mogen geven. 

 

Mijn lieve grote kleine kanjer

Ik weet nog als de dag van gisteren dat Timo, een van de laatste avonden voordat we naar China gingen, in ons bed in slaap viel. Toen ik naar bed ging heb ik lange tijd liggen kijken naar hem. Van alles ging er door mij heen want ik wist dan mijn kleine kanjer een grote kleiner kanjer ging worden. Hij ging grote broer worden na 9 jaar samen met ons geweest te zijn. Timo is geen grote prater dus wat er allemaal door hem ging, daar kon ik alleen maar naar raden. Ik raakte zijn kleine neusje en handjes aan en besefte mij dat over een paar dagen alles anders zou zijn. Mijn kleine kanjer zou dan mijn kleine grote kanjer worden!

En inderdaad zo was het. Vanaf het moment dat wij Luan in onze armen sloten was hij de grote broer. Alles leek opeens groter aan hem! Hij ontfermde zich als een grote broer over zijn kleine broertje. Was zorgzaam, alert, lief, groot en trots! Wat bijzonder om te zien hoe dat werkt.

En nog steeds is Timo die lieve zorgzame, alerte, grote, trotse en lieve broer. Nog regelmatig speelt hij met zijn broertje en lopen ze als twee krijgers door het huis met een hut op Luans kamer als thuisbasis. Samen voetballen, lol maken, Pokémon kaartjes sorteren, plaatsjes inplakken, mine craften en ga zo maar door. Wat kan ik genieten van die intense momenten! Tuurlijk zijn het ook broers die zo op zijn tijd lekker kunnen kiften met elkaar echter dat hoort erbij en is meer dan gezond. De mooiste momenten zijn elke avond als grote broer kleine broer nog even welterusten zegt. Met liefde dekt hij zijn kleine broer dan toe enof er verschijnt een lieve grote glimlach  om zijn mond als Luan weer eens achterste voren in zijn bed ligt. Wat een liefde!

En ja dan besef je opeens dat kleine kanjers groot worden! En dat besef werd nog eens sterker toen we dit weekend voor de spiegel samen tanden stonden te poetsen. Een lach verscheen op zijn gezicht toen hij realiseerde dat hij groter was dan mij. Wat was hij trots hierop. Oke voeten en handen hadden mij allang ingehaald maar die lengte....... wauw kleine kanjers worden groot!

In dat zelfde weekend stond de media vol met het nieuws van de twee meisjes die omgekomen waren. Nieuws wat je weer met beide benen op de grond zet dat het leven heel kwetsbaar is dat je moet pakken wat je pakken kan. Genieten moet van elk moment en wat genoot ik van dit moment. Die lach, het trotse gezicht, het liefdevolle gezicht. Wat was ik trots en wat geniet ik van mijn grote lieve kleine kanjer! Elke dag in en uit en wat koester ik alle mooie momenten die we met elkaar mogen hebben en ben ik vooral dankbaar. Dankbaar voor alles!

Lieve kleine grote kanjer

9 jaar was jij alleen met papa en mama

En toen was daar je kleine broertje

En nee er was bij jou geen jaloezie

Er was liefde, zorgzaamheid en alertheid

En nog steeds zorg jij voor hem

Draag jij hem als het nodig is

Help jij hem als het lastig is

Ondersteun jij hem als hij het vraagt

En speel je krijgertje met hem door ons huis

Trots ben ik op jou lieve grote kanjer

Ook omdat je 'nee' durft te zeggen als je even niet wil

Trots op wie jij bent en wat je doet

Lieve kleine grote kanjer ik hou van je

"Met een beetje risico komen ze er wel"

Deze titel verscheen afgelopen week in het nieuws naast "Uit een boom vallen, daar leert een kind juist van. Of toch niet?" Titels die allemaal een link hadden met de campagne van VeiligheidNL.

Op de een of andere manier irriteerde deze titels mij en de diverse interviews. Misschien omdat ik als moeder het heel lastig vindt om los te laten en onze kleine vent risico's te laten lopen. Toen hij op de kleuterschool zat, had ik een discussie met 1 van de moeders. Zij vond dat ik Luan betuttelde en het los moest laten en hem zelf de glijbaan op en af moest laten gaan. Ik probeerde het in eerste instantie uit te leggen echter ging ze gewoon de discussie aan en heb toen heel wijs mijn mond gehouden. Het liefst had ik haar van a tot z vertelt hoe het werkelijk was. Alleen bedacht ik mij toen ook "waarom zou ik dat doen? Ik ben niemand toch een verklaring schuldig?" 

Deze week moest ik daar aan terug denken en zeker nadat ik om kwart voor 11 gebeld werd door de moeder van het klasgenootje waar Luan een feestje van had. Hij was gevallen en zijn lip bloedde flink. Ik belde snel Lo, die net op de terug weg naar huis was dat hij kon omkeren.

Een klein uurtje later waren ze thuis en had ik een heel verdrietig manneke op mijn schoot met een hele dikke lip en zere knie. Wat was hij verdrietig en teleurgesteld. Zijn pijn en verdriet raakte mij diep en van alles ging er door mijn hoofd heen.

En ja vele zullen denken en zeggen ach dat gebeurt toch vaker dat je kind valt. Het hoort erbij en dan zou ik het liefst willen schreeuwen het is anders en het hoort er niet bij. Zeker niet vandaag!! Aan de buitenkant zie je niet veel maar onze kleine kanjer valt sneller dan een gemiddeld kind en hij kan zich niet opvangen. Hij is niet in staat om bij een val zijn armen naar voren te doen en zichzelf zo op te vangen of zijn klap te verminderen. Nee onze kanjer valt en vaak dan ook op zijn hoofd/gezicht/buik. Soms zelf ook nog met zijn goede arm onder zich en ja zie dan maar eens omhoog te komen. Dus nee het hoort er niet bij en nee het is niet normaal!!!

Meer en meer realiseert hij zich steeds vaker dat hij meer valt dan zijn klasgenootjes enof andere kinderen en dat maakt hem verdrietig en ja probeer dan maar eens uit te leggen waarom dat zo is. Omdat men vindt dat je met een beetje risico er wel komt?! 

Voor jou

Lieve grote kanjer van mij

Wat een verdriet had jij vandaag

Je keek zo uit naar dit weekend

Twee feestjes van je klasgenootjes

Echter vandaag was het van korte duur

Een val zorgde ervoor dat hij snel eindigde

Een dikke lip en zere knie hield je ervan over

Kleine grote kanjer van mij

Je was vandaag niet blij

Je had veel verdriet

Kom maar dicht bij mij

Ik troost en huil in stilte met je mee

Weet je samen komen wij er wel

Wij samen met z'n twee

Geef je handje en de pijn aan Hem

Hij zal je beschermen 

Waar je ook ben

We houden van je!